Na melodię: “Posłaniec, przywódca”
1. Poleciłeś, Panie, napisać:
„Otwórz swe usta, a Ja je napełnię.” [1]
Spójrz! Otwarte są usta
Twego sługi wraz z jego umysłem.
Napełnij je, Panie,
Twoim Darem [2],
abym zgodnie z Twoją wolą
śpiewał Twoją chwałę. [3]
2. Opowiadanie [4] o Tobie ma stopnie
każdej miary, dla każdego człowieka. [5]
Do stopnia dolnego [6] zbliżam się,
gdy Ty ośmielasz.
Pośród ciszy
zapieczętowane jest Twe narodzenie,
I które usta [7]
ośmielą się to kontemplować?
3. Choć jedna (jest) Twa natura,
jej interpretacje (są) liczne.
Opowieści [8] wysokie, średnie,
również niskie.
Na stronie niskiej,
jak okruchy
Uczyń mnie godnym
(do) zbierania spadających (okruchów) Twych mądrości. [9]
4. Twa <wzniosła> opowieść
(jest) ukryta w twym Rodzicu [10]
Stróże [11] na Twe bogactwo pośredniczące,
patrz!, są zdumieni
Strużka mała,
Panie mój, Twej argumentacji
ku niższym [12]
jest powodzią interpretacji.
5. Bo jeśli Jan,
ten wielki, zawołał był:
“nie godzien jestem rzemyków
twych sandałów, mój Panie,” [13]
jak grzesznica
w jego cień [14]
Twej szaty schronię się,
abym od niej wyjaśniał [15]
6. I jak ona, która była przerażona,
a nabrała ducha, gdy została uleczona. [16]
Ulecz moje drżenie ze strachu
i w Tobie nabiorę ducha
Od bliskości twej sukni
został przekazany [17]
do bliskości Twego ciała,
abym zgodnie z moją siłą opowiedział to.
7. Twa szata, mój Panie,
jest źródłem lekarstwa
W Twym odzieniu odsłoniętym
przebywa twa ukryta siła.
Śliny odrobina
z Twych ust znowu
jest światłością (cudem) wielką
światłości wewnątrz błota
8. W Twym chlebie (jest) ukryty
duch, który jest niespożyty [18]
W Twym winie przebywa ogień,
który jest niewypity
Duch w Twym chlebie,
ogień w Twym winie,
(Jest) cudem wyraźnym, [19]
który przyjęły nasze usta.
9. Gdy Pan zstąpił był
na ziemię do śmiertelników
Stworzeniem nowym ich stworzył,
jak stróżów.
Gdy ogień i duch
w nich zmieszał był,
Gdy bowiem (aby) ogień i duch
istnieją tajemnie [20]
10. Serafin węgla
nie wziął w palce [21]
Do ust Izajasza zbliżając
dotknął jedynie.
Ten nie trzymał,
a tamten nie spożył
Nam zaś, spójrz,
Pan pozwolił oboje. [22]
11. Stróżom duchowym
pokarm cielesnych
dał [23] Abraham i zjedli. [24]
Cud nowy
od Naszego Pana wielkiego:
aby cielesnych
Ogniem i duchem
karmił również poił. [25]
12. Ogień na grzesznych
w gniewie zstąpił i spożył
Ogień współczucia [26] w chlebie
zstąpił i zamieszkał
Zamiast ognia,
który spożył ludzkość
Ogień w chlebie
spożyliście i przeżyliście. [27]
13. Na ofiarę Eliasza
ogień zstąpił i ją spożył
Ogień miłosierdzia [28] stał się dla nas
ofiarą [29] żyjących.
Ogień spożył
tę ofiarę
Twój ogień, Panie nasz,
spożyliśmy w Twej ofierze
14. „Ducha w dłoniach
kto trzyma? Przyjdź i zobacz
O, Salomonie, rzecz, którą uczynił
Pan jej Twego ojca
(Gdy) ogień i duch,
który nie jest w jego naturze
Zmieszał i wlał
w dłonie swoich uczniów.
15. Kto owinął wody
tkaniną? [30] zapytał był
Spójrz! W tkaninie źródło –
łono Maryi
Z kielicha życia [31] –
kropla życia [32]
W tkaninie
przyjęłyśmy, Twe służebnice. [33]
16. Spójrz! Moc ukryta
w tkaninie Ducha Świętego
Moc, której nawet umysł
nie zawsze objął
Wyprzedziła jego miłość
i zstępując unosiła się [34]
Nad tkaniną
ołtarza pojednania. [35]
17. Spójrz! Ogień i duch
w łonie (tej), która Cię zrodziła
Spójrz! Ogień i duch w rzece,
w której zanurzyłeś się byłeś
Ogień i duch
w naszym chrzcie
W chlebie i kielichu
ogień i Duch Święty
18. (Ten) Twój chleb zabił
pazernego, który uczynił nas swym chlebem
Twój kielich niszczy
śmierć, która, spójrz, która nas połknęła.
Spożyliśmy Cię, Panie,
i wypiliśmy Cię
Nie (po to), abyśmy mogli Cię wyczerpać, [36]
ale byśmy żyli w Tobie [37]
19. Rzemień Twego sandała –
trwogą [38] dla rozważnych
Rąbek [39] Twego płaszcza – czcią
dla mądrych [40]
Nasze głupie [41] pokolenie,
poprzez badanie,
Spójrz! Oszalał,
bo pijany (jest) w Twym moszczu.
20. Cud w Twoich krokach, [42]
które po wodach szły były
Morze wielkie poddałeś
pod Twoje stopy
Do rzeki małej
jednak
poddana była <Twoja głowa>.
Gdy skłoniła się i zanurzyła w niej.
21. Rzeka, która była
jak Jan, który zanurzył w niej
Obaj jeden w drugim byli zobrazowani
w małości
Do małej rzeki
i sługa słaby
Został poddany
Pan obu.
22. Spójrz! Napełniły się, Panie, moje wnętrzności
od spadających okruchów
I nie ma miejsca w moim rąbku już,
gdy ja wielbię,
powstrzymaj Twój dar, I jak depozyt
w Twym skarbcu trzymaj,
aby dla nas znowu udzielić.
[1] Ps 81,11
[2] dosł. [częścią] z Twojego Daru
[3] Pieśń chwały, hymn, psalm, dogmat.
[4] kompozycja, opowieść, Cf. Łk 1,1; Tt 3,9;
[5] Inni tłumaczą: Brock: Każdy, według własnej miary, może opowiedzieć o Tobie. SC: Aby mówić o Tobie, wśród ludzi istnieją różne poziomy.
[6] Cf. J8,23
[7] l.poj.
[8] relacje, mowy, traktaty,
[9] Mt 15,27
[10] w twym narodzeniu
[11] aniołowie
[12] ziemskim
[13] Łk 3,16; Mk 1,7; J 1,27. Cf. CHaer 24,6; HEccl 9,18; HNat 4,198; Sog 5,27.48; HEpiph 6,2; CDiat 4,2; 9,1; 16,18;
[14] Łk 7,38; Ps 17,8; 36,8; 63,8;
[15] Możliwe również: abym w niej (szacie) przebywał. Prawdopodobny sens: aby moja interpretacja była od Ciebie, Panie.
[16] nabrała odwagi. Mk 5,25-35; Mt 14,27; 9,22; Łk 8,48
[17] dziedziczyć, mówić elokwentnie
[18] W sensie jest niespożyty, niewyczerany, cf. HPar (EphPar 9:8.5) oraz HAzym ( EphBread 12:5b)
[19] odrębnym, cudownym, wielkim, dobitny, doskonały, przewyższający, niezwykły
[20] sekretnie, niejasno, tajemniczo, mistycznie
[21] Iz 6,6
[22] jedno i drugie.
[23] przyniósł, ofiarował
[24] spożyli. Rdz 18,2-9
[25] Cf. Rz 12,20
[26] łaski
[27] Cf. Ex 33,20
[28] dosł. wnętrzności
[29] Eucharystia. Cf. J 4,10;
[30] płaszczem
[31] zbawienia
[32] zbawienia
[33] może również: matki
[34] dokonała konsekracji
[35] życzliwości
[36] dokończyć, wykończyć
[37] ożyli w Tobie
[38] Iz 21,4. Cześć: HFid 15,2,1
[39] Skrawek – nawiązanie do kobiety uzdrowionej, która dotknęła płaszcza
[40] blisko rozumiejących
[41] grzeszne
[42] śladach, odciskach stóp