HArm 3
O dziewictwie ponownie
[A.] Bo jeśli ziemski oblubieniec
tą, którą sam przyjął, która dla niego się ustrzegła, –
wielkim orszakiem ją prowadzi, w wozie
usadza i do weselników prowadzi,
na jej cześć zapala pochodnie
przed nią, i ze sobą
do komnaty małżeńskiej
ją wprowadza i raduje się –
Oblubieniec większy od największych
pieści ją: wznosi w górę dziewictwo
i w rydwanie Eliasza umieszcza,
i uznaje jej wielkość.
Chwała należna ją okrywa.
w zgromadzeniu czuwających się weseli[1].
Serafiny i Cherubiny
przylatują naprzeciw niej.
[B.] I jeśli dziewictwo, które zostało zachowane
z mocą [przez] rok jeden lub dwa,
ozdobiane są mury zasłonami
a ulice wszystkimi pochodniami.
Biją w bębny młodzieńcy
i harfiarze wyśpiewują na harfach,
śpiewacy na swoich trąbach
i artystycznych śpiewach swoich,
dziewictwo, które zachowało swoją duszę
[przez] około lat pięćdziesiąt i nie mniej.
Tyle piękna przeciw niemu było!
I ciało na przekór niemu!
I Szatan ze swoimi wojskami
toczył z nim nieustanną bitwę!
[A1.] W czasie wschodu[2] Oblubieńca,
gdy cały świat widzi jego znak,
a jego krzyżownicy czerwienią się,
i dławią się wszyscy odstępcy,
i zatrwożą się źli ościeniem sumienia
swoich słów i czynów;
gdy z tym samym [Oblubieńcem], jak słońce
[ono – dziewictwo] przystraja się chwałą.
Ten, który ubierze [je] nawet w czasie,
w ten sposób siedzi niczym król
na tronie swojego majestatu
………….[3]
A złych, gdy metaforycznie przedstawił ich jako kozły,
stawia po lewicy,
a dobrych, gdy metaforycznie przedstawił jako jagnięta,
stawia po prawicy.
[B1.] Sprawia, że oni [dziewiczy] lecą z czuwającymi
do tego świata, który obiecał jemu [dziewictwu].
Wszyscy [ci], którzy trwają w dziewictwie,
którego przestrzega się ze względu na ludzi,
ludzkie są jego odpłaty,[4]
i doczesne są jego pochwały.[5]
Noc sprawia, że przemija jego [chwała],
ranek sprzeciwia się jego wesołości.
Tak nocą, jak i rankiem, które przemijają,
przemijają nagrody jego radości.[6]
Zaś dziewictwo, które zachowuje się ze względu na miłość –
sam Bóg jest jego wynagrodzicielem.
A jak nie przemija dawca,
tak nie przemijają jego odpłaty.
[C.] Koronę i chwałę, które mu [dziewiczemu] daje
trwa z nim na wieki.
A komnata radości, którą przygotowuje dla niego,
nie zazna rozpadu na wieki.
Nie ma tam dni,
bo nie wschodzi tam słońce;
nie ma tam zmienności,
bo nie wyłaniają się tam gwiazdozbiory.
Na wieki się tam pasie
każdy, wszyscy,
przy wiecznym stole radości[7]
ich sadowi, jak obiecał.
[A2.] Milczą tam zupełnie jego [dziewiczego] wrogowie,
a on odpoczywa od wszelkich walk.
Nie ma już widoku, który mu [szkodzi],
ani straszydła[8], które razi,
ani snu, który je niepokoi,
bo wymazany jest sen [jego] członków.
Kończą się wszystkie wyścigi
i stoi [dziewiczy] na stopniu nagród.
Posty zostają rozwiazane rozkoszami,
a samotność jego miesza się z czuwającymi.
Przemija wszelka taniość długich szat[9]
daleko od chwały, w którą zostaje obleczone.
Bez zmazy[10] staje się jego ciało,
gdy członki jego jaśnieją
……………………..[11]
zdejmowane są – welon z jego twarzy.
[A3.] Kto może opowiedzieć to,
co zostaje przygotowane dla dziewictwa?
Ponieważ jego smutek przechodzi w radość,
a jego płacz w wesele.
Jego przeczucie sięga do tej nadziei,
a wszelka jego praca do wesela.
W spoczynku znikają żałości[12] i pociechy,
gdy wchodzi do zamku [odpocznienia].
Nie ma tam żadnego podejrzenia co do złodziei,
gdyż weszło do domu schronienia.
Żadnym lękiem przed szkodą nie jest zdjęta,
bo sidła omija [szerokim] łukiem.[13]
W każdej godzinie jego serce się cieszy
ze swoich zysków, które nie zostały pochwycone.[14]
I odpoczywa jego dusza, bo zaufało,
tak jest! W zaciśniętej dłoni utrzymało swoją [perłę]!
[C1.] Ponieważ z tego świata zostało uwolnione,
narzędziem tego [świata] zostało ogołocone.
A ponieważ weszło do tego świata,
jego stopa podeptała zamieszkaną ziemię.
W żaden sposób nie jest tam potrzebna tarcza,
bo zostało tam starte ostrze Zła.
I nie jest tam potrzebna zbroja,
bo zużyły się pociski Nieprzyjaciela.
Z nieustannych wojen
dochodzi do siebie[15], gdy objawia się Syn.
Zwyciężony zostaje ten [Zły], jego kozły,
gdy wstaje ukochany Oblubieniec.
[C2.] Zagroziło im [kozłom] jego [Oblubieńca] objawienie [się]
i jego [Oblubieńca] wzejście uczyniło je [dziewictwo] radosnym.
Nagroda dla tamtych znajduje się pośrodku Gehenny[16],
a dla niego – w Królestwie [Niebieskim].
W tamtym świecie [Niebie] staje się zapomniane
wszystko, co zobaczył tutaj na świecie [ziemi].
Stamtąd patrzy na swoich oszustów,
jak błagają je [aby wybawiło ich] od tego ognia.
I błogosławi swoją duszę,
bo przez doczesne zmaganie
……………………. [17]
zdobył wieczną nagrodę.
[D.] W godzinie zaćmienia słońca
rozświetlają się oczy dziewic.
A w godzinie zaćmienia księżyca
rozpalają się chwałą ich zmysły.
I jak słońce i księżyc
zostają rozświetleni w Królestwie.
[A4.] Biada [temu], kto w swojej gnuśności
nie zachował swojej perły!
Biada [temu], któremu w jego rozluźnieniu[18]
zabrany[19] został ciężar jego bogactwa!
Biada temu, któremu w jego śnie
wyrwana została skrzynia jego skarbu!
Biada temu, kto niczym Ezaw[20]
sprzedał swoje dziewictwo!
Biada temu, kto będzie płakał w chwili,
gdy weselić się będą jego towarzysze!
Biada [temu], którego usta milkną,
gdy podnoszą głos jego towarzysze!
Biada temu, kto zostaje obnażony w chwili,
gdy chwałą oblekają się jego bracia!
Biada [temu], kto pozostanie w godzinie,
gdy jego towarzysze wznoszą się do chmur!
[D1.] Ulecz, Panie, poranionych
i wybiel pobrudzonych!
Niech nie staną sie częścią ognia [ci], którzy pobiegli,
aby stać się dziedzicami Twego Królestwa!
I niech nie będzie odpoczynku dla Złego,
gdy zobaczy tamtych ze sobą w ogniu!
Twoje Imię, Panie, ożywia wszystkich,
nad którymi wezwane zostaje Imię Twoje!
[1] dosł. podskakuje.
[2] Poranka, narodzenia,
[3] brakujący hemistych. Tłumacz sugeruje: surowo wydaje wyrok swojego sądu.
[4] Mt 6,1
[5] J 5,44
[6] Sens tego czterowiersza jest niejasny. Tłumacz proponuje dwa warianty znaczeniowe: 1) Dla tego, kto zachował dziewictwo, aby zostać nagrodzonymi przez ludzi, przechodzi chłód nocy (bóle ascezy?); poranek odmawia mu radości, do której ma prawo. 2) Wraz z upływem nocy i poranka przemija to, co powinno przynosić mu radość.
[7] radości – liczba mnoga.
[8] prawdopodobnie chodzi o złego, złośliwego, przebiegłego ducha, diabła.
[9] dosł. sięgających kostek
[10] dosł. bez brudu, nieczystości. Illuvies oznacza również powódź.
[11] Brakujący hemistych. Tłumacz proponuje: jego żałobne ubrania.
[12] dosł. rzeczy godne opłakiwania, pobudzające do płaczu
[13] dosł. wyskakuje.
[14] Nota w tłumaczeniu: Dusza cieszy się z tego, że jej ładunek zasług nie został skradziony przez piratów, tak jak kapitan statku handlowego cieszy się z tego, że jego ładunek towarów nie został skradziony.
[16] Por. Mt 25,41
[17] Tłumacz podejrzewa, że brakuje tu kilku słów w rodzaju: w którym odebrał zaszczyt zwycięstwa.
[18] dosł. rozpadzie, rozkładzie, śmierci.
[19] dosł. wyrwany
[20] Rdz 25,29